Άρνηση πληρωμής κοινοχρήστων: Αντιμετώπιση προβαλλόμενων λόγων και ειδικά η περίπτωση μη επίδειξης αποδείξεων δαπανών.

Συμβαίνει συχνά οι ιδιοκτήτες ή ενοικιαστές διαμερισμάτων σε πολυκατοικίες να αρνούνται να καταβάλλουν το ποσό των κοινοχρήστων που αναλογούν στο διαμέρισμά τους, προβάλλοντας πληθώρα λόγων προκειμένου να δικαιολογήσουν την άρνησή τους. Συνηθέστερα οι λόγοι που επικαλούνται είναι οι εξής:

· Μη επαρκής διάρκεια ή ποιότητα θέρμανσης. Εκ του νόμου υπάρχει η υποχρέωση καταβολής των κοινοχρήστων ανεξαρτήτως επίτευξης προκαθορισμένων ελάχιστων ορίων απόδοσης κάποιας κοινόχρηστης λειτουργίας του κτιρίου, όπως η θέρμανση.

Η νομότυπη διαδικασία για την αντιμετώπιση αντίστοιχου προβλήματος είναι η εξής: α)αίτηση αύξησης των ωρών λειτουργίας της θέρμανσης στην επόμενη Γενική συνέλευση και β)η καθόλα κανονική καταβολή των κοινοχρήστων.

· Μη χρήση κοινόχρηστων χώρων λχ ανελκυστήρα. Ο λόγος αυτός επίσης δεν μπορεί να στηρίξει νομότυπη άρνηση καταβολής κοινοχρήστων διότι ο νόμος δεν εξαρτά την υποχρέωση αυτή από την de facto χρήση των κοινόκτητων πραγμάτων.

· Αμφισβήτηση περι των ποσών χρέωσης στα κοινόχρηστα. Εξίσου αβάσιμος είναι και αυτός ο προβαλλόμενος λόγος, όταν τα ποσά που ο διαχειριστής χρεώνει αφορούν τις εκ των πραγμάτων αναγκαίες τακτικές ή ακόμη και έκτακτες δαπάνες της πολυκατοικίας, τις οποίες έχει προηγουμένως εγκρίνει η Γενική Συνέλευση.

Σε περίπτωση που προκύψει υπόνοια για αυθαίρετη χρέωση δαπανών, η δέουσα αντιμετώπιση είναι αυτή της σύγκλησης έκτακτης Γενικής Συνέλευσης προκειμένου να διεξαχθεί συζήτηση επι του θέματος.

· Μη επίδειξη αποδείξεων δαπανών. Ο διαχειριστής πολυκατοικίας δεν είναι υποχρεωμένος να παρέχει πληροφορίες για την πορεία της διαχειρίσεώς του, ούτε να λογοδοτήσει σε καθένα ιδιοκτήτη διαμερίσματος ή ορόφου χωριστά, συνακόλουθα δε ο τελευταίος δεν έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την πληρωμή της σχετικής δαπάνης, επικαλούμενος την άρνηση του διαχειριστή να του δώσει πληροφορίες (βλ. ΕφΑθ 5784/2001 ΕλΔ 43,836, Π. Μακρογιάννης: Η λoγoδοσία από τους διαχειριστές πολυκατοικίας, ΕΔΠ 1997,101).

Μοναδική εξαίρεση υπάρχει εαν ο Κανονισμός της πολυκατοικίας προβλέπει την υποχρέωση του διαχειριστή να θέτει στη διάθεση των συνιδιοκτητών κάθε σχετική πληροφορία και να χορηγεί με δαπάνη αυτών και αντίγραφα των εξόδων, αν ζητηθούν. Μόνο τότε ο συνιδιοκτήτης μπορεί να αρνηθεί την πληρωμή των δαπανών μέχρι να του χορηγηθούν τα έγγραφα (ένσταση “επίσχεσης”).

Τέλος, στην ισχύουσα νομοθεσία προβλέπονται ως μόνοι παραδεκτοί λόγοι κατάργησης της υποχρέωσης καταβολής των κοινοχρήστων α) περιπτώσεις λάθους στον καταμερισμό των δαπανών κοινοχρήστων και β) της χρέωσης επωφελών δαπανών, δαπανών δηλαδή που αυξάνουν την αξία του πράγματος και οι οποίες πρέπει να εγκριθούν από όλους τους συνιδιοκτήτες. Οι διαφωνούντες συνιδιοκτήτες δεν είναι υποχρεωμένοι να συμμετάσχουν σε τέτοιου είδους δαπάνες

Η επιμονή οποιουδήποτε (ιδιοκτήτη ή ενοικιαστή) να μην πληρώνει τις κοινόχρηστες δαπάνες, προβάλλοντας οποιαδήποτε δικαιολογία, αντιμετωπίζεται όπως και η συσσώρευση οφειλών. ΠΗΓΗ: ecοpress, lawspοt